Let the games begin

Ik heb dit stukje twee weken geleden al geschreven, maar het is er nu pas van gekomen om het te plaatsen:

Nou...op veler verzoek...dan toch maar een blogje bijhouden over onze tijd hier in Costa Rica. Vooral voor jullie hoor, niet omdat ik het zelf heel leuk vind om te vertellen wat we hier allemaal uitspoken ;-)

Niet omdat ik het leuk vind om te vertellen dat het zelfs in het vliegtuig mogelijk is voor Emily en Lauren om vriendjes te maken en dat we na een lange reis veilig zijn aangekomen in het huis waar we voor nu verblijven. Een plek bovenop een heuvel waardoor we prachtig uitzicht hebben over heel San Jose. En het is groot en heeft een mooie tuin waar Emily en Lauren lekker ‘klusjes’ kunnen doen. We wonen er samen met de director van FOJ (waar we voor gaan werken) en haar gezin. Hele, hele fijne mensen.

Niet omdat ik het leuk vind om te vertellen dat Emily en Lauren hier samen op een kamer slapen, wat ze allebei geweldig vinden. Ik vind het vooral geweldig om ze samen te horen grinniken en lachen als ze ‘s ochtends wakker worden. Lieve, kleine grappenmakers. So no worries, met de kinders gaat het goed. Iedere dag is als een groot avontuur dat ze met beide armen omhelzen. Bovendien krijgen ze met hun blonde koppies veel aandacht en dat vinden ze heerlijk.

Morgen verhuizen we naar het vrijwilligershuis in de stad. Dan kan de echte introductie met FOJ en het werk beginnen. Spaans is wel echt een dingetje waar flink aan gesleuteld moet worden, maar komt goed! Ik heb er zin an!

Hasta luego!